Community of Practice (CoP) Deel 5
Makkelijker gezegd dan gedaan, want als je het ermee eens bent, dat in de begeleiding naar meedoen door vrijwilligers of betaald werk, belangrijk si dan komt onmiddellijk de vraag hoe dan.
Zinvols is het dan om eens te kijken hoe andere organisaties, die ook de aanpak van 'cliënt centraal' hebben dit doen.
Toevallig moest ik de afgelopen periode in Het Ziekenhuis Rivierenland zijn om een afspraak te maken voor, een gelukkige, niet ernstige, operatie.
Ik was gewend om eerst langs de medicijnenregistratie, vervolgens langs de verpleegkundige en daarna naar de anesthesist. Dit was altijd een geheel gedoe en mocht je het gehele ziekenhuis door om op de gegeven plek te komen. Vaak was je daarbij nog een aantal uren zoet. Met deze aanpak staat niet de cliënt centraal, maar de zorgverlener.
Mijn ervaring deze keer was veel anders. Ik mocht naar een afdeling, waarbij centraal de wachtkamer was met daaromheen verschillende spreekkamers. Per gesprek werd ik uitgenodigd in een aparte spreekkamer. Daarbij had ik nauwelijks tijd om rustig een kop koffie te drinken tussen de gesprekken door. Eigenlijk stond ik al snel weer buiten het ziekenhuis.
De aanpak is al een eind in de richting van cliënt centraal. Navraag gaf aan dat men nog verder wilde gaan. De toekomst wordt dat de patiënt in een kamer zit en dat de zorgverleners naar de patiënt toekomen. Dat was eenvoudig te realiseren, ook met het gebruik van een computer. De zorgverlener hoefde deze niet telkens mee te slepen, maar kon in elke kamer.
Met deze aanpak praat je inderdaad over "cliënt centraal"
Nu de vertaling nog naar gewogen maatwerk. In de volgende bijdrage hoop ik daarop terug te kunnen komen.